Adversity Often Leads To Prosperity

سلام به همه دوستان خوبم... یکی از اعضای جدید وبلاگ به نام ندا خانم و مادرشون که متاسفانه هردوی اونا مثل ما بیمار آرپی هستن از امروز با ارسال مطالب و... قراره بیشتر با ما در ارتباط باشن و چیزی که از روز اول مد نظر من بوده یعنی همکاری و همدلی اعضا داره بیشتر به حقیقت نزیدیک میشه... بیشتر وقتتون رو نمیگیرم خودتون باهاشون آشنا بشید دیگه...

سلام به همه ی دوستان عزیز..... من ندا هستم به همراه مادرم از امروز میشیم دوستای شما....... هر دوی ما بیماری ارپی داریم.......مادرم پیشرفته......و من در مراحا پیشرفت هستم

امیدوارم با بودن در این وبلاگ و درد و دل کردن با هم بتونیم باری از روی دوش هم برداریم

گاهی وقت ها حس میکنی مثل یه شاخه خشکیده هستی...بی مصرف....بدونچرا هیچ کارایی...... حس میکنی اضافی هستی.....هر لحظه منتظر شکستنی.......این باور خودته.....این خودتی که باید باغبون خودت باشی......خودت باید باعث رشد خودت بشی....داشتن یه کمبود توی جسمت به معنای تموم شدن زندگی نیست....فرد موفق کسی هست که با کمبودهاش به بالاترین مراتب برسه.....نباید خودشو از بقیه مخفی کنه....باید با افتخار سرشو بالا بگیره.....داد بزنه.....این منم.....اگر چه با شما فرق دارم.....اگر چه شما منو ناقص میدونید...اما این منی که از نظر شما توانایی انجام کاری رو ندارم....الان جایی ایستادم که شما هزاران قدم باهاش فاصله دارید....چرا باید اجازه بدیم یه بیماری بر ما غلبه کنه؟ چرا ما شکستش ندیم؟ نمیگم اسونه.....خیلی سخته......وقتی قدم تو راه مبارزه میزاری....هم شکست در پیش هست....هم پیروزی.....هم ضربه میزنی به رغیب.....هم ضربه میخوری....اما وقتی داری به اخر راه میرسی و برگ برنده تو دستت میبینی......همه سختی ها فراموش میکنی اون لحظه هست که زندگی واست شیرینتر از عسل میشه........ پس بیاید از همین لحظه شروع کنیم...... ما میتونیم بهترین باشیم اگه خودمون باغبون خودمون باشیم ...اونوقته که یه گلستونی درونمون میسازیم که همه حسرت داشتنشو میخورن...... راه دراز است.....پر از پیچ و خم......پر از خاربنه......پر از دلشوره......اما چه زیباست ان دم......که چون سرو بلند.....ایستاده ای بر بلندای اسمان.......... توی این دنیا.....میون این همه ارزوهای رنگارنگ.....شاد ترین رنگ ارزوم.....موفق شدن همه کسایی که مثل من ........میخوان با ارپی بجنگن و شکستش بدن..... همتونو دوست دارم....

امیرحسین

ساعت0:20---7 اسفند 1391

سلام به کوروش و افرین به ندا خانم وقتی میتونیم مطالب زیبا بنویسیم چرا ننویسیم؟ از امروز من از شما یک انرزی مثبت گرفتم و از فردا بیشتر تلاش میکنم منم به این نتیجه رسیدم رسیدن به موفقیت برای هرکس یک طور برای یک ادم سالم یک طور برای کور یک طور برای ارپی یک طور برای کر برای معلول و..... مهم این که اون بالا سری هنوز درست کار میکنه به گفته حضرت علی همون که داشتن بزرگترین ثروت ونداشتن بزرگ ترین فقر حالا راه رسیدن به موفقیت ما با یک ادمه سالم فرق میکنه ولی به خدا بسته نیست باییم بیایم یکم فکر کنیم پیداش میکنیم البته سخته ولی گفتم تا زمانی که اون کار کنه امید هم هس خدا هم هس
پاسخ: سلام امیر حسین جان کم پیدایی... واقعا درسته ولی ما یا یادمون میره یا دیر میفهمیم خلاصه زندگی همینه که داره میگذره و ما بیخودی داریم دنبال یه چیز دیگه میگردیم

محسن

ساعت13:35---6 اسفند 1391

- [ایمیل]

سلام

ندا خانم به شما و مادرتون خوش امد میگم که به جمع ما اومدین البته با اجازه اقا کوروش چون منم مهمان این وبلاگم بهر حال امیدوارم این اشنائیها و در کنار هم بودنها باعث صمیمیت و کم شدن مشکلات و دغدغه هامون بشه فقط مبتلایان به ارپی میدونن که ارپی چیه و چیکار میکنه باماها ولی بقول شاعر روزهای سرد که میگه هی فلانی بگمانم شاید زندگی همین باشد

باید کشید از این درد و رنج و ساخت هم درون هم روح هم اراده و ایمان و بلطف خدا هم زندگی ما بندگان ویژه خدا هستیم چون خدا مارو براهی برده که هر لحظه صداش میزنیم و شاید این برتری ما باشه

بتیغم گر زنی دستت نگیرم

وگر تیرم زنی منت پذیرم

باید دلسرد نشیم و دل به باخت ندیم تلاش و مقاومت هر چه بیشتر باشه نتیجه ش شیرینتره

به امید روزهای بهتر به امید روشنائی

توکل برخدا
پاسخ:سلام محسن جان خواهش میکنم وبلاگ متعلق به خودتونه8 اینو جدی میگم متعلق به همه اونایی که سر میزنن و همکاری میکنن. منم بازم ابراز خوشحالی میکنم از اینکه باهامون هستید سربلند باشید